Sonja Barend vraag aan ouders wat er met hun baby is gebeurd. Bij deze ouders overleed hun baby in de kinderopvang. Ze  vertellen hoe geprobeerd is te reanimeren en dat ze in het ziekenhuis in Amsterdam goed zijn opgevangen.

De moeder vertelt heel openharig, dat het beeld van haar zoon op de laatste dag, de dag dat hij is overleden, het meest vooraan in haar herinnering zit. Ze vertelt haar kinderen over Ernst en doet dit om de herinneringen levend te houden. Zelf ondervindt ze daar geen genoegen van. Ze doet het voor de kinderen.

De familie herdenkt de sterfdag van Ernst en viert zijn geboorte.   Dit zijn twee belangrijke dagen. In dit gezin vullen ze dagen in, samen met de andere kinderen. Ze maken tijd vrij om met elkaar iets te doen. Om samen hun zoon (en broertje) eer aan te doen, te herdenken. Deze ouders doen het zo, andere ouders zulllen dit weer op een andere manier doen. Mensen rouwen en herdenken hun kind op verschillende manieren.

Vader ziet de vogel als een mooi symbool voor zijn kind dat is overleden.

Deze vader vertelt hoe hij kan blijven kijken naar kleine kinderen. En naar hun ouders. Deze vader heeft geen volgend kind op het moment dat hij deze film maakt. Het gemis brengt hij prachtig in beeld.

Marga heeft een dagboek gemaakt, voor haar overleden dochter, Judith.

Silke wordt begraven op het eiland waar Maamke, de moeder, is geboren.

De ouders gaven de laatste eer aan hun zoon en gingen terug naar het land waar hij was overleden. De moeder ontdekte dat er een stukje ontbrak in haar beleving; ze had geen afscheid kunnen nemen want haar zoon moest in het land blijven waar ze op bezoek waren.

Anderhalf jaar later zocht ze hulp en met hulp was ze in staat om de cirkel van verdriet te sluiten.